02نگاهی اجمالی به هنر ایران باستان نشان می دهد که نقوش دوران کهن، برگرفته از آیین ها، باورها و رسومی است که طی قرون متمادی ویژگی های منحصر به فرد خویش را حفظ کرده است. نقش شیر از جمله نقوشی است که در آثار هنری دوران کهن به وفور به کاررفته و همواره نماد شهریاری و دلاوری بوده است. در دوران هخامنشی شیر به عنوان نماد سلطنت، عظمت، قدرت و شجاعت در تمامی آثار تاریخی جلوه گر شده تا آنجا که نقش آن در هنر ایرانی نیز نمود یافته و به عنوان مظهر آریایی شناخته شده است.

در بسیاری از آثار هنری به جا مانده از دوران هخامنشی، شیر در کنار پادشاهان ایستاده و سریرایزد بانوان بر دوشش و تخت شاهان بر پنجه اش استوارند. شیر بر در نیایشگاه به نگهبانی می ایستد و نقشش بر سنگهای خارا حک شده تا حافظ ایران زمین باشد. نقش شیر در حجاریهای تخت جمشید، نقش رستم، نقش رجب و هگمتانه برای نشان دادن شجاعت و دلاوری ایرانیان به کاررفته است که با آداب و رسوم ایرانی کاملا تطابق دارد. برخی پژوهشگران بر این باورند که شیر نشانه سپیده دم یا نوروز بوده است. در فرهنگ ایرانی شیر آسمانی نشانگر تابستان و به عنوان سرشت آتشین است که با مفاهیم اخترشناسی که برج شیر را نماد خانه خورشید می دانند هماهنگی دارد.

نشان شرکت آریانام نهاده که تنها نمونه سر شیر کامل به شمار می رود از تلفیق منشور کوروش کبیر و پلاک طلایی سر شیر و تابش های خورشید درخشان بهره برده است که هرساله چشم مخاطبین زیادی را در موزه های بروکلین آلمان و متروپولیتن آمریکا به خود جلب می کند. این نشان منسوب به بج سینه درباریان هخامنشی پس از فتح مصر باستان می باشد که به عنوان نشان سلطنتی آریایی در مراسم و مجالس رسمی مورد استفاده قرار می گرفته است.